maandag 29 december 2008

Voorwoord

Het moet er een keer van komen. Als sinds de middelbare school heb ik een onweerstaanbare drang om een boek te schrijven. Aanvankelijk leek dat heel eenvoudig. Ik liet mijn baard groeien, schafte een pijp, een schrijfmachine en een pak papier aan en liet schrijver noteren als beroep op mijn kampeercarnet. Vol goede moed begon ik aan mijn debuutroman: “de Schaduwgangers”. Het handelde over een actiegroep die in de schaduw van de nacht pamfletten verspreidde met pakkende teksten. Ik ben gekomen tot pagina 47, althans ik heb op een schrijfmachine 47 A-viertjes vol getypt. Dat was nog een heel karwei in een tijdperk met alleen Tipp-ex om fouten te herstellen.

Het concept heb ik aan een vriend laten lezen. Hij gaf me het dringende advies om een ander beroep te kiezen. Ik ben hem daar nog steeds erg dankbaar voor. Met de pijp liep het ook al mis. Wat ik verkeerd deed weet ik niet, maar de pijp trok diepe kloven in mijn tong, zodat ik hem al vlug aan Maarten moest geven.

Toch heb ik ook nu, na 40 jaar, nog steeds de behoefte om een boek te schrijven. Tot nu toe kon ik dit goed onder controle houden door af en toe een bibliotheek of een grote boekhandel binnen te stappen. Het overweldigende aanbod bevestigde mijn vermoedens dat er maar weinig mensen op een boek van mij zaten te wachten. Juist vandaag, nu ik me eigenlijk meer druk zou moeten maken over het selecteren van aardige geraniums om daar binnenkort achter te gaan zitten kan ik het niet meer houden. Het spijt me oprecht voor de lezer. Een troost is wellicht dat ik het boek op een blog publiceer die vermoedelijk alleen door een enkele zonderling gevonden zal worden.

Ik draag het boek op aan Linde, mijn Virtueel Amoureuze Relatie. Zonder haar was het niet gelukt om dit boek te schrijven.


Alle overeenkomsten met bestaande personen of situaties berusten op louter toeval.

mocht u naar aanleiding van dit werk vragen of opmerkingen hebben, dan kunt u contact opnemen met simon@corson.nl

U kunt het boek kruimels van liefde bestellen via www.corson.nl


Simon Corson